Witajcie drodzy uczniowie! Dziś chciałabym zapoznać Was z wybitnym polskim malarzem i grafikiem Józefem Pankiewiczem. Zapraszam Was do przeczytania oraz życzę przyjemnej lektury!

Józef Pankiewicz to polski malarz impresjonistyczny oraz symboliczny na przełomie XIX i XX wieku.

Józef  Pankiewicz urodził się 29 listopada 1866 w Lublinie, w domu rodzinnym Pankiewiczów. Był najmłodszym synem Adama Pankiewicza oraz Jadwigi Heleny. Jego ojciec był lekarzem wojskowym, więc od najmłodszych lat uczył syna dyscypliny oraz porządku. W rodzinie Pankiewiczów od zawsze panował ład i porządek. Młody Pankiewicz był cichym i spokojnym dzieckiem, które nie sprawiło większych problemów wychowawczych. Autorytetem Józefa od najmłodszych lat był jego starszy brat Eugeniusz, który jako pierwszy dostrzegł w Józefie talent malarski oraz zamiłowanie do rysunku.

ROK 1884 – wielki przełom

Młody Pankiewicz rozpoczął naukę oraz zajęcia malarskie w  warszawskiej prywatnej szkole pod kierunkiem Wojciecha Gerdona oraz Aleksandra Kamińskiego. Niestety wysoko oceniana szkoła nie zadowalała Józefa. Pankiewicz spędził tam rok, nie ucząc się praktycznie niczego nowego, lecz znalazł tam swoją bratnią duszę  - Władysława Podkowińskiego. Młodzi mężczyźni zapragnęli rozgłosu oraz sławy.

ROK 1886 do 1890 - wielka podróż i wielki sukces

Józef wraz z Władysławem wyjechał do Petersburgu, gdzie pobierał praktyki na tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. Ten wyjazd nie ponownie nie dostarczył satysfakcji młodemu Pankiewiczowi, ale zapoczątkował zamiłowanie do zwiedzania międzynarodowych muzeów. W 1889 Józef spełnił swoje największe marzenie i wyjechał do Paryża. Józef od lat marzył o wyjeździe do miasta zakochanych. Jego miłość do Paryża i Francuskiego stylu życia zapoczątkował Aleksander Gierymski, artysta zapoznany w Petersburgu. Paryż okazał się dla Pankiewicza przepustką do sławy, ponieważ to właśnie tam jego obraz „Targ na jarzyny na placu za żelazną bramą” został nagrodzony srebrnym medalem na Wystawie Powszechnej.

ROK 1890 – powrót do Ojczyzny

Po powrocie do Polski, osiedlił się w Warszawie. Nadal tworzył i malował nowe obrazy, chciał przenieść francuski  impresjonistyczny styl na polskie płótna, lecz polskie społeczeństwo odradzało mu tego. Według nich Józef powinien zainwestować w okulary. Pankiewicz nie dał się złośliwym komentarzom, nadal kontynuował swoją karierę oraz nadal przemycał  w swoich obrazach nurt impresjonistyczny. Możemy to zobaczyć na obrazie „Wóz z sianem”. Potem artysta zaczął praktykować nowy styl Symbolizm. W 1897 Józef został członkiem  krakowskiego Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”.

ROK 1908- Wielka Miłość

Józef poślubił Wandę Marię, kobieta specjalnie  dla niego  się rozwiodła i  przeszła na luteranizm. Zdecydował się na pracę w Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych.

ROK 1914- 1919

Lata wojenne Józef spędził w Hiszpanii wraz z żoną oraz swoim dobrym znajomym Robertem Delaundayem. W tamtych latach również zainicjował nurt polskiego koloryzmu. Był patronem w grupie malarzy i grafików skupionych w Komitecie Paryskim  zwanych potocznie kapistami.

OD 1923 do 1940

W 1923 został wrócił na stanowisko dyrektora ASP w Krakowie, a od 1925 zarządzał filią tej uczelni w Paryżu. W 1937 został laureatem nagrody Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Zmarł 4 Lipca 1940 roku w La Ciotat we Francji  

Emilia Polanecka

Kl. 7PG